Uzaklara gidene kadar
Kal benimle
Havada duran bir uçurtmayım seninle
Aşağılardan yukarılara taşıdın saçlarının ipiyle
Hiç bu kadar tepeden bakmadım hayatın kendine
Sadece seni görüyorum, diğerleri kaybolmuş kendi deliklerinde
Bir kuş geçer yanımdan tebessümle
Yadırgamaz beni kendi yerinde
Çağırır iklim değişikliğine
Özgürlüğüm senin ellerinde
Rüzgar iter biraz daha yükseklere
Savrulmam yalnızlığın dehşetinde
Yağmur sana yağmadan bana yağar
Güneş beni yaktıktan sonra sana daha bir ılık akar
Süzülürüm denizin üzerinde
Vapurlardan el sallarlar yaz günlerinde
Çocuklar hayran hayran bakar neşeme
Akşamları salınırım kendi ritmimde
Gece çok karanlık olmaz
Herkesden çok daha yakınım yıldızların gözüne
Karnım acıkmaz
Bakarım dünyanın en güzel yerinden toprağın nimetlerine
Bazen tepelerin ardında kaybolurum
Sen kendinle meşgulken
Bir dağın tepesine tam düşecekken
Aklına gelirim çekersin ipimi hemen
Kalırım ben hep böyle,sen beni tuttuğun sürece
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder